Lagen & Atmosfeer van Mercurius - Nieuwsarchief
IJs op Mercurius?
30 november 2012


MESSENGER heeft nieuw bewijs gevonden dat er ijs aanwezig is in kraters aan de polen van Mercurius.
Deze kraters liggen altijd in de schaduw, dit komt door de vrijwel rechte stand
van de draai-as van Mercurius ten opzichte van de zon.

Men dacht al jarenlang dat er ijs was op Mercurius, door eerder onderzoek met radiogolven, die op dezelfde manier weerkaatsten
als bij bevroren water. De ijslaag kan tien centimeter dik zijn, het gaat om ongeveer 100 tot 1000 miljard ton ijs.

Noordpool Mercurius
Noordpool Mercurius

De onderzoekers denken dat het water op Mercurius mee gekomen is met een komeet of een planetoïde,
die waarschijnlijk in de afgelopen 50 miljoen jaar is ingeslagen.



Oppervlak van Mercurius gemeten
23 september 2012


Het oppervlak van Mercurius wijkt qua samenstelling sterk af van dat van de andere aardse planeten.
Uit metingen van de röntgenspectrometer van de MESSENGER blijkt dat het oppervlak van Mercurius
rijk is aan zwavel en magnesiumhoudende mineralen.

De metingen vonden vooral plaats in de uitgestrekte vulkanische vlakten op het noordelijk halfrond van Mercurius
en de oudere gebieden daar omheen. Andere metingen van MESSENGER wijzen erop dat de gesteenten op
de vlakten uit een andere magmabron afkomstig zijn dan de gesteenten in het omringende landschap.

Dubbele krater op Mercurius
Dubbele krater op Mercurius



Ontdekkingen op Mercurius
2 oktober 2011


Uit opnamen die MESSENGER van het oppervlak van Mercurius heeft gemaakt, blijkt dat de gladde vlakten

in het noordelijke poolgebied zijn ontstaan door grote lava-overstromingen.

Op de noordpool vonden 3,5 tot 4 miljard jaar geleden enorme vulkanische uitbarstingen plaats.
Bij de uitstroom van de lava zijn geen vulkanen gevormd zoals we die op aarde kennen.

De hete, dunne lava stroomde door barsten in de korst naar buiten. De hoeveelheid lava was waarschijnlijk genoeg
om een gebied zo groot als Frankrijk met een twee tot acht kilometer dikke laag te bedekken.

De Spectrometer heeft ontdekt dat de polen van Mercurius geladen natriumdeeltjes uitstoten, die komen vrij
bij inslagen van geladen deeltjes van de zon, die door het magnetische veld van Mercurius naar de polen worden geleid.
Daarmee staat vast dat Mercurius lang geleden vulkanisch actief moet zijn geweest. Uit andere metingen blijkt dat er binnenin Mercurius niet veel warmte meer vrij komt door het verval van radioactieve elementen.
Dit betekent dat Mercurius waarschijnlijk al lang niet meer vulkanisch actief is.

Dit is een grote krater op Mercurius met een doorsnede van 97 kilometer, waarvan de bodem bedekt is met holtes of hollows.

In kraters op Mercurius blijken kleine, ondiepe, onregelmatig gevormde holtes voor te komen.
Die holtes komen voor in groepen en zijn nog vrij jong. Waarschijnlijk ontstaan ze zelfs nu nog.

Ook ontdekte MESSENGER dat de polen van Mercurius worden gezandstraald door de zonnewind.




Nieuwe opnames vrijgegeven van MESSENGER
28 april 2011



Camoes krater op de zuidpool van Mercurius


Krater Bek op Mercurius heeft een scherpe rand
en is 32 kilometer breed



MESSENGER maakt opname Mercurius
30 maart 2011



MESSENGER heeft op 29 maart zijn eerste serie foto's (364 afbeeldingen) gemaakt van Mercurius.

De heldere inslagkrater Debussy is te zien en een gebied in de buurt van
de zuidpool dat nog niet eerder in beeld was gebracht.

Op 4 april begint de eigenlijke missie van een jaar, in die tijd worden ongeveer 75.000 foto's van het oppervlak van Mercurius gemaakt en worden er metingen verricht. Hierdoor hoopt men meer te weten te komen over de inwendige structuur en de oorzaak van het magnetische veld.



MESSENGER aangekomen bij Mercurius
18 maart 2011



Donderdag is MESSENGER in een baan om Mercurius gebracht, maakt per 24 uur twee rondjes op een hoogte van ongeveer 200 kilometer en begint begin april met onderzoek. De afstand tot de zon is 46,14 miljoen km en 155,06 miljoen kilometer van de aarde.

MESSENGER is na een reis van meer dan zes jaar (gelanceerd in augustus 2004), in een baan rond Mercurius gebracht en zal een jaar lang Mercurius in kaart brengen. Onderzoek zo dicht bij de zon wordt lastig door de enorme hitte en straling op en rond Mercurius.

Dit is het eerste grote onderzoek naar de planeet sinds de jaren zeventig. Meer dan dertig jaar geleden vloog Mariner 10 drie keer langs Mercurius en bracht de helft van de planeet in kaart, maar de foto's waren niet nauwkeurig.

Er zijn nog veel vragen, het is bijvoorbeeld niet duidelijk uit welke materialen Mercurius bestaat. Zijn er vulkanen en misschien is er ijs in kraters waar de zon niet schijnt. In het donker blijft de temperatuur honderden graden onder nul.

Door het onderzoek hopen de wetenschappers meer te weten te komen over het ontstaan en de ontwikkeling van het zonnestelsel en van de aarde.



Dynamische planeet Mercurius
23 juli 2010


Uit gegevens van de derde flyby in september 2009 van de MESSENGER blijkt dat
Mercurius beduidend langer vulkanisch actief is geweest dan werd vermoed.
Het grote inslagbekken, ontdekt bij de derde en laatste flyby, heeft een vrijwel gave
bodem, dit wijst er op dat deze zich recent met vulkanische lava heeft gevuld.


Krater Debussy op Mercurius



Oppervlak Mercurius bijna compleet
17 december 2009


De eerste vrijwel complete mozaïek van het oppervlak van Mercurius is gemaakt.
Bijna 98 procent van het oppervlak is nu in beeld gebracht door MESSENGER.

Vanaf maart 2011 zal MESSENGER in een baan om Mercurius draaien, het oppervlak
verder onderzoeken en de laatste twee procent van het oppervlak fotograferen.


Mercurius bijna compleet



MESSENGER vliegt langs Mercurius
29 september 2009


Om 23.55 uur vanavond vliegt MESSENGER op een afstand van 230 kilometer langs Mercurius.

Deze manoeuvre is de derde en laatste die nodig is om de ruimtesonde de juiste koers en snelheid
te geven om op 18 maart 2011, in een baan om de planeet te kunnen worden gebracht

Net als bij de twee vorige vluchten worden ongeveer 1500 opnamen van het oppervlak gemaakt
en wordt de extreem ijle atmosfeer onderzocht.


Derde flyby van de MESSENGER

Opnames gemaakt tijdens de flyby laten een deel van het oppervlak zien dat nog niet eerder in
kaart is gebracht, waaronder een inslagbekken van 290 kilometer groot, het Rachmaninoff bekken.

Toen MESSENGER door de schaduw van Mercurius vloog, werd het contact met de aardeverbroken.
Waarom de ruimtesonde naar de veilige modus overschakelde is niet duidelijk,
maar later kon hij weer gewoon worden opgestart.


Nieuw groot inslagbasin



Groot inslagbekken op Mercurius krijgt een naam
3 mei 2009


Op Mercurius heeft een inslagbekken de naam gekregen van de schilder Rembrandt van Rijn.
Het inslagbekken is ontdekt op 6 oktober 2009, heeft een doorsnede van
715 kilometer en is bijna 4 miljard jaar oud. Bijna alle kraters en andere oppervlaktestructuren
zijn genoemd naar schrijvers, componisten en beeldend kunstenaars.

Op 14 januari en op 6 oktober 2008 vloog MESSENGER op 200 kilometer afstand langs
Mercurius en legde tijdens de flyby van 6 oktober 30% van onbekend oppervlak vast.
In totaal is nu 95% van het oppervlak in kaart gebracht.
Op 29 september 2009 is de derde flyby.


Inslagbekken Rembrandt op Mercurius

De grootste inslagstructuur is het Caloris-bekken, met een doorsnede van 1550 kilometer,
dit is bijna 1/3 van de doorsnede van Mercurius en is ontdekt op opnamen in 1974 en 1975
gemaakt door Mariner 10. Net als Beethoven (625 kilometer) en Tolstoj (510 kilometer),
hun bodembekkens bestaan uit gestolde lavavlakken.

Sommige sterrenkundigen denken dat de hoge soortelijke dichtheid van Mercurius veroorzaakt
is door inslagen, waarbij de buitenste delen van de mantel in de ruimte zijn geslingerd,
terwijl de veel zwaardere mantel intact bleef.



Kraters op Mercurius krijgen namen
2 december 2008


Op Mercurius krijgen vijftien kraters, die in beeld zijn gebracht door de MESSENGER,
een officiële naam van de Internationale Astronomische Unie.


Mercurius met namen

Kraters op Mercurius krijgen namen van schrijvers, componisten en beelden kunstenaars.
In april werden al kraters op Mercurius benoemd. De anderen zijn vernoemd naar
de Spaanse kunstenaar, schilder Salvador DalĂ­, de Russische componist Mikhail Glinka,
de Noorse schilder Edvard Munch en de Amerikaanse schrijver Edgar Allan Poe.



Mercurius voor 95% in beeld gebracht
8 november 2008


Door de flyby van MESSENGER op 6 oktober langs Mercurius, is nu 95 procent van
het oppervlak gefotografeerd. Mariner 10 legde in 1974 ruim de helft van het oppervlak vast.

MESSENGER fotografeerde in januari 2008 een klein deel van het onbekende halfrond,
en daarna nog eens dertig procent van het oppervlak, ter grootte van Zuid-Amerika.


MESSENGER flyby's

Uit de ruim 1200 foto's blijkt dat het oppervlak er in grote lijnen overal hetzelfde uitziet:
oude kratervelden, afgewisseld met inslagbekkens. Meetinstrumenten van MESSENGER
stelden vast dat Mercurius een symmetrisch magnetisch veld heeft, en dat er in
de extreem ijle exosfeer natrium, calcium, waterstof en magnesium.



MESSENGER maakt opnames van Mercurius
9 oktober 2008


MESSENGER heeft honderden opnamen van het kraterrijke oppervlak van Mercurius
gemaakt en doorgegeven naar de aarde. Op de eerste foto die de NASA
heeft vrijgegeven, is de opvallend heldere krater Kuiper te zien, die
genoemd is naar de Nederlands/Amerikaanse astronoom Gerard Kuiper.

De heldere krater in het midden van de opname is de Kuiper krater, die ook al te zien was
op foto's die in de zeventiger jaren werden gemaakt tijdens de missie van de Mariner 10.


Mercurius in het midden Kuiper krater (wit)

Het gebied ten oosten van deze krater, dit is aan de rechterkant, is nooit eerder gefotografeerd.
Opvallend zijn de grote stralenstelsels die zich bijna over de gehele planeet uitstrekken.
Deze lange kraterstralen zijn lichte strepen op het oppervlak, die zich vanuit het kratercentrum lopen.

De kraterstralen en de lichte kraterbassins in bovenstaande foto wijzen op jonge kraters.
De kraterstralen worden door de tijd uitgewist door zonnewind en meteorieten. MESSENGER
maakte deze compositiefoto op 27000 kilometer afstand, anderhalf uur na de dichtstbijzijnde flyby.

Op de opname ligt de Kuiper krater links van het midden en is waarschijnlijk de jongste
en helderste krater met een doorsnede van 60 kilometer.

Machaut is een krater met een doorsnede van ongeveer 100 kilometer.
MESSENGER maakte de opname op 6 oktober 2008.

De schaduwen van een paar kleinere kraters in de grote krater zijn goed te zien.
De grootste krater is waarschijnlijk vol gelopen met lava net als de rest van de bodem
van Machaut. De bodem en de richels in de krater worden onderzocht.


Machaut krater op Mercurius



MESSENGER ziet Mercurius
3 oktober 2008


Maandag 6 oktober vliegt MESSENGER voor een tweede keer langs Mercurius.
Er zal een groot deel van het oppervlak, wat nog niet bekend is, worden gefotografeerd.
Daarbij wordt het kraterrijke oppervlak tot 200 kilometer genaderd.

Er zal gebruik gemaakt worden van een laser hoogtemeter, zodat foto's en hoogtemetingen
met elkaar in verband gebracht kunnen worden. Ook zal MESSENGER de atmosfeer en geladen
deeltjes in zijn magnetisch veld onderzoeken. De topografie bepalen en de massa opmeten.


MESSENGER ziet Mercurius

Deze flyby is de tweede van de drie die plaatsvinden voordat MESSENGER in een baan
om de planeet komt in 2011. Voor de eerste flyby in januari dit jaar, was bijna
de helft van het oppervlak van Mercurius nog nooit gezien.

Tijdens de flyby worden honderden foto's gemaakt en metingen verricht,
maar het hoofddoel is het verkrijgen van de juiste koers en snelheid.



Mercurius en zijn geheimen
6 juli 2008


Het oppervlak van Mercurius is voor een belangrijk deel bepaald door vulkanisme.
De planeet is 35 procent sterker gekrompen doordat de kern afkoelt dan tot nu toe werd gedacht.
Dit komt onder andere door haar sterke magnetische veld, die wordt opgewekt in de vloeibare buitenkern.

De kern die voornamelijk uit ijzer bestaat neemt zestig procent van de totale massa in.
Sinds het ontstaan van Mercurius is ze al 1,5 kilometer kleiner geworden.

De gesteenten in de mantel zijn opmerkelijk arm aan ijzer. Dit zijn conclusies die onderzoekers trekken,
door bestudering van foto's en metingen die in januari 2008 werden verkregen door de MESSENGER.
Deze vloog op een afstand van 200 kilometer langs Mercurius.


Mercurius opname door MESSENGER

Onechte kleurenfoto van het grote Caloris-inslagbekken op Mercurius (gele plek).

Op de opnamen zijn talrijke inslagvormen te zien die op vulkanische activiteit wijzen.
Het gaat om heldere afzettingen langs de randen van het bekken, inslagkraters in het bekken
zijn volgelopen met lava, dit is te zien aan de vervormende structuren van de lava.

Hierdoor lijkt Mercurius op de maan, die ook volgelopen bekkens met lava heeft (Mare).
Het verschil met de aarde en Mars is, dat hier het vulkanisme vooral grote vulkanen achterliet.

Door eerder onderzoek was men al meer te weten gekomen over de atmosfeer van Mercurius
en zijn Si-, Na-, H-ionen ontdekt, (silicium, natrium en waterstofionen).



Donkere kransen op Mercurius
9 maart 2008


Op opnamen van de MESSENGER die op 14 januari 2008 van Mercurius zijn gemaakt, laten kraters zien
met een merkwaardige donkere krans of halo. Op de bodem van één van die kraters ligt juist weer
helder materiaal. Waar deze opmerkelijke kenmerken vandaan komen, is nog onduidelijk.

Mogelijk is er op Mercurius een ondergrondse laag van donker materiaal aanwezig, die boven komt als
inslaande objecten de juiste diepte bereiken en donkerkleurige richels rondom de kraters vormen.

Een andere mogelijkheid is dat het donkere materiaal rond de kraters bij de inslag zelf is ontstaan,
waarbij de onderliggende rotsen zijn gesmolten. Dit materiaal is naar buiten geslingerd en weer gestold in
de vorm van donker, glasachtig materiaal, zoals die ook rond kraters op de aarde en de maan is aangetroffen.


Kraters in het Caloris basin

De donkere halo's op Mercurius zijn veel opvallender en completer dan op de maan,
maar dat kan komen door de grotere zwaartekracht van Mercurius, die ervoor zorgt
dat het materiaal zich niet ver van de inslagplek kan verwijderen.

Maar hoe het heldere materiaal is ontstaan in één van de kraters is niet duidelijk. Dit materiaal
weerkaatst het zonlicht op dezelfde manier als ijs zou doen, maar het is onmogelijk dat het heldere materiaal
uit ijs bestaat. De temperatuur binnen de kraters kan overdag immers oplopen tot 400 graden Celsius.

Misschien dat onderzoek van de spectrometrische waarnemingen meer
duidelijkheid geeft over het materiaal waar deze krater uit bestaat.


Een andere krater op de zuidpool



Magnetisch veld van Mercurius
3 februari 2008


Mercurius lijkt op de maan, maar toch zijn de verschillen groot. Mercurius heeft enorme kliffen
die zich over honderden kilometers uitstrekken, dit is ontstaan door breukvorming
die vroeg in de geschiedenis van Mercurius heeft plaatsgevonden.

MESSENGER heeft opnamen gemaakt van het centrum van het reusachtige inslagbekken Caloris,
die een merkwaardige structuur heeft in de vorm van een spin met een krater in het midden,
die een doorsnede heeft van 40 kilometer.

In het zonnestelsel zijn geen vergelijkbare structuren bekend, zodat de spin vrij bijzonder is.
De spin bestaat uit scheuren die vanuit het midden van de spin naar buiten lopen.
De scheuren lijken te zijn ontstaan door het plaatselijk uitzetten van de korst.


De spin in de Caloris krater

Alle kraters op Mercurius zijn anders dan die op de maan, waarschijnlijk komt dit
door de grotere zwaartekracht aan het oppervlak. Hierdoor valt het materiaal
dat bij een inslag wordt opgeworpen niet ver van de kraterrand neer.
Opnamen van de MESSENGER laten zien dat het oppervlak van Mercurius grotendeels
gevormd is door vulkanische activiteit. De inslagkraters zijn gedeeltelijk opgevuld met lava.

Het magnetisch veld is in de afgelopen dertig jaar sinds de Mariner 10 langs Mercurius scheerde,
vrij constant qua sterkte gebleven. Waarschijnlijk wordt het magnetische veld van Mercurius,
net als dat van de aarde, door de dynamowerking van vloeibare metalen in de kern opgewekt.
Het is niet bekend hoe de planeet nog een vloeibare kern kan hebben, terwijl dat bij Venus en Mars niet meer is.

Metingen van het magnetisch veld van Mercurius wijzen uit dat deze tweepolig is, dit betekent
dat het magnetisch veld een noord- en een zuidpool heeft, net als bij de aarde. Dit is ook
een aanwijzing dat het magnetisch veld van Mercurius zijn oorsprong heeft in de kern.


Magnetisch veld van Mercurius

MESSENGER heeft daarnaast metingen verricht van de gasvormige staart van waterstof en natrium,
die afkomstig zijn uit de zeer ijle atmosfeer van Mercurius en aan de planeet ontsnappen.
De grootste concentratie van gassen bevinden zich boven het noordelijk halfrond van de planeet.

MESSENGER zal nog twee flyby's bij Mercurius verrichten, op 6 oktober 2008 en 29 september 2009.
Bij iedere flyby wordt hij door de zwaartekracht van Mercurius afgeremd,
om op 18 maart 2011 in zijn omloopbaan terecht te komen.
Het is de bedoeling dat MESSENGER dan nog minstens een jaar zal functioneren.



Nieuwe opnamen van Mercurius
22 januari 2008


Er zijn 1200 opnamen van de MESSENGER binnengekomen, van wat voorheen
onbekend gebied was, het zijn voornamelijk kraterlandschappen.


Zuidpool van Mercurius


Krater Sholem Aleichem (in de schaduw) op Mercurius

De inslagkrater Caloris, die tot de grootste van het zonnestelsel behoort,
laat een beetje de bodem van Mercurius zien.
Onderzoekers hadden verwacht dat de bodem van Caloris donker zou zijn,
net als de grote zeeën (Mare) van gestolde lava op de maan.
Maar de bodem is helder van kleur, met verschillende kleurcombinaties, die iets
kunnen zeggen over de mineralogische samenstelling van de korst van Mercurius.



Opname van Mercurius
17 januari 2008


Na de flyby van MESSENGER langs Mercurius is een foto vrijgegeven.
De foto is 80 minuten na de dichtste nadering van MESSENGER gemaakt op een afstand van 27.000 km, het
meeste op de foto is nog niet eerder gezien op foto's van Mariner 10 en laat een zwaar bekraterd oppervlak zien.


MESSENGER maakt opname van Mercurius

De foto is genomen op 14 januari om 21:24 uur.
Het lichte gebied rechtsboven is het Caloris bassin, of Bassin van de Hitte.
Wanneer Mercurius het dichtst bij de zon staat, ontvangt het bassin de meeste hitte.
Het grote inslagbekken Caloris heeft een doorsnede van 1550 kilometer en is 3,8 tot 3,9 miljard jaar oud.

Op 16 januari is een tweede foto (onder) vrijgegeven, waarop rechtsboven de bekende dubbele krater Vivaldi te zien is.


Krater Vivaldi op Mercurius



MESSENGER vliegt langs Mercurius
10 januari 2008


Mercurius krijgt 14 januari voor het eerst in bijna 33 jaar weer bezoek van ruimtesonde, MESSENGER.
Op 9 januari zal Mercury Dual Imaging System, de camera van de MESSENGER, foto's gaan nemen,
terwijl de ruimtesonde op Mercurius afkoerst.


Opname Mercurius gemaakt door MESSENGER

De MESSENGER ligt goed op koers om Mercurius op een hoogte van 202 kilometer voorbij te scheren,
maar heeft nog niet de juiste snelheid om in een baan om de planeet te komen,
hier zijn nog drie scheervluchten (flyby's) voor nodig.

Bij deze eerste flyby zullen 1200 opnamen worden gemaakt, waarvan sommige van een afstand
van niet meer dan 200 kilometer. Het is voor het eerst dat een deel van Mercurius in beeld wordt gebracht,
dat niet eerder door een ruimtesonde gefotografeerd is, waaronder een stuk van het Caloris-bekken,
een 1550 kilometer grote inslagkrater. Er worden observaties gemaakt van de samenstelling van
het oppervlak en de atmosfeer en de magnetosfeer wordt onderzocht.



Mercurius vloeibare kern
6 mei 2007


Met radartechnieken hebben onderzoekers vastgesteld dat de kern van Mercurius op zijn minst voor een deel vloeibaar is.
Dit is afgeleid uit een heel kleine variatie in de aswenteling van de planeet tijdens zijn baan om de zon.
Deze schommelingen wijzen erop dat de kern van Mercurius min of meer vrij kan bewegen ten opzichte van
de omringende mantel (en korst) en dat is alleen mogelijk als die kern (deels) vloeibaar is.

Mercurius behoort net als Uranus en Neptunus tot de minst onderzochte planeten van ons zonnestelsel en heeft in 1974 éénmaal
bezoek gehad van een ruimtesonde, de Mariner 10, deze ontdekte onder meer dat Mercurius een zwak magnetisch veld heeft.
Dit zou in een vloeibare kern kunnen worden opgewekt, maar ook van een fossiel veld uit vroeger tijden kunnen zijn.


Binnenste van Mercurius

Mercurius is dermate klein (massa van vijf procent van de aarde) dat men verwachtte dat zijn kern al lang geleden gestold zou zijn.
Om dit te onderzoeken heeft men met de radiotelescoop van Goldstone in de VS, radiogolven naar Mercurius gestuurd.
De radiotelescoop van Green Bank ving de zwakke radarreflecties op om minuscule schommelingen in zijn draaiing op te sporen.

Vooraf was berekend dat een vloeibare kern tot tweemaal zo grote schommelingen zou veroorzaken als een vaste kern.
Uit de metingen blijkt volgens de onderzoekers met 95% zekerheid dat de kern van Mercurius vloeibaar is.



MESSENGER flyby langs Venus
5 juni 2007


Dinsdagmiddag 5 juni, is de tweede flyby van de MESSENGER langs Venus, de kortste afstand tot Venus is dan 340 km.
De flyby helpt de MESSENGER verder op weg naar Mercurius en om zijn snelheid te verlagen van 37 naar 28 kilometer per seconde.


MESSENGER flyby langs Venus

Tijdens de eerste flyby in oktober 2006, werden geen wetenschappelijke waarnemingen gedaan, omdat Venus
toen aan de andere kant van de zon stond, wat radiocommunicatie met de aarde onmogelijk maakte.
Nu is de stand van Venus goed en zal onder andere het wolkendek van Venus bestudeerd worden.
MESSENGER gaat samen met de Venus Express, die al geruime tijd om Venus draait, de invloed
van de zonnewind op de ionosfeer van de planeet onderzoeken.

Pas in januari 2008 heeft MESSENGER zijn eerste flyby bij Mercurius in oktober 2008 de tweede
en in september 2009 de derde flyby, de MESSENGER heeft aan het eind in 7 jaar
een afstand afgelegd van 7,9 miljard kilometer en 15 loopings langs de zon.


Flyby langs Venus

MESSENGER heeft zeven wetenschappelijke instrumenten aan boord en zal het eerste ruimtevaartuig zijn die in een baan
om Mercurius draait en de eerste die onderzoek gaat uitvoeren over Mercurius sinds meer dan 30 jaar geleden.

Gedurende deze week zijn Venus en Mercurius aan de hemel te zien in de westelijke en noordwestelijke richting.
Venus is in het westen te zien als heldere avondster.



MESSENGER nadert Mercurius
24 juni 2006


De MESSENGER van de NASA komt steeds dichter in de buurt van Mercurius.
De ruimtesonde heeft zich afgelopen woensdag 180 graden gedraaid,
dit vanwege de warmte van de zon.

De zonnewering, een soort hitteschild, is nu gericht naar de zon,
waardoor de temperaturen in de ruimtesonde niet te hoog stijgen.

De manoeuvre duurde 16 minuten en was bedoeld om de temperaturen laag te houden,
anders zouden de onderdelen in de ruimtesonde te warm worden.
De afstand tot de aarde was 196.5 miljoen kilometer en 144.6 miljoen kilometer tot de zon.


MESSENGER nadert Mercurius

De eerste flyby van de MESSENGER langs Venus is op 24 oktober dit jaar, daarvoor zullen nog
diverse testen plaatsvinden om te kijken of alle instrumenten goed functioneren.

Pas in 2011 zal de MESSENGER in een baan om Mercurius draaien. Tot die tijd volgen er nog een paar flyby's.
Tweemaal langs Venus (2006 en 2007) en driemaal langs Mercurius (twee keer in 2008 en een keer in 2009).



Mercurius-materiaal mogelijk ook op aarde
5 april 2006


Mercurius is de binnenste planeet van het zonnestelsel en bevat een ongewoon grote kern van ijzer en nikkel, rood
op de foto. Bij het ontstaan van het zonnestelsel gaat men er vanuit, dat Mercurius een veel dikkere gesteentemantel
heeft gehad. De mantel, blauw op de foto, zou bij een zware kosmische botsing in de ontstaansperiode van
het zonnestelsel, 4,6 miljard jaar geleden, voor het grootste deel zijn verbrijzeld en de ruimte in zijn geslingerd.


Computermodel van de inslag op Mercurius

Dat er op aarde meteorieten liggen die afkomstig zijn van de maan en van Mars is al langer bekend.
Maar dat onze aarde ook zestien triljoen kilogram - een 1 met 18 nullen - Mercuriusmateriaal bevat, is nieuw.

Computernabootsingen laten nu zien dat het weggeworpen materiaal in zo'n geval voor een belangrijk deel
naar buiten geblazen kan worden door de stralingsdruk van de zon en grote hoeveelheden
Mercurius-materiaal op Venus en op de aarde terecht konden komen.

Hieruit heeft men afgeleid dat de planeet zeer dicht is en daardoor voor het grootste deel uit een metalen kern bestaat.
Het is nu aande MESSENGER om te kijken of dat ook inderdaad zo is.



Mercurius krijgt bezoek van twee ruimtesondes
30 maart 2006


In augustus 2013 zal de ESA voor het eerst een ruimtesonde lanceren, de BepiColombo missie,
die een bezoek moet brengen aan Mercurius en ook wel de Boodschapper van de goden wordt genoemd.
Mercurius is de binnenste planeet, hij draait zo dicht bij de zon dat er hoge temperaturen heersen en dat
er sterke straling is. Door zijn bijzondere baan is het zeker de moeite om een ruimtesonde naar Mercurius te sturen.

De missie werd vernoemd naar de Italiaanse wiskundige Giuseppe Bepi Colombo en zal gelanceerd worden
door middel van een Soyuz-Fregat raket van op de Europese lanceerbasis Kourou in Frans Guyana,
hiervandaan zullen in 2008 Soyuz raketten gelanceerd worden.

BepiColombo bestaat uit drie componenten: een Europese en Japanse ruimtesonde
en een motorgedeelte dat beide sondes bij Mercurius moet sturen.
De ruimtesonde is bijna vijf meter hoog zijn en weegt ongeveer drie ton,
waarvan de helft door brandstof wordt ingenomen.

De lanceerraket zal een Sojoez 2-1B zijn met een aangepaste bovenste Fregat M-rakettrap.
Na een reis van zes jaar zal BepiColombo in augustus 2019 zijn doel bereiken en beginnen aan het onderzoek van Mercurius.


BepiColombo missie

Er worden met deze missie twee ruimtevaartuigen gelanceerd de Europese Mercury PlanetaryOrbiter, MPO
en de Japanse Mercury Magnetospheric Orbiter, MMO, die gebouwd wordt door de Japanse ruimtevaartorganisatie
JAXA. ESA en JAXA zijn enorm geïnteresseerd in onze binnenste planeet, omdat men tot nu toe zeer weinig weet
over de structuur, het oppervlak en het magnetisch veld van Mercurius.

MPO zal bij het lanceren een gewicht hebben van 600 kilogram en wordt ontworpen om Mercurius
gedurende één jaar lang te onderzoeken, MMO heeft bij het lanceren een gewicht van 250 kilogram
en zal eveneens een levensduur hebben van één jaar.

Beide sondes zullen er na de lancering in 2013 er zes jaar over doen voor ze in 2019 bij Mercurius aankomen, waarna
de twee ruimtesondes elk in een verschillende baan om de planeet gebracht worden en kunnen ze van start gaan
met hun wetenschappelijk onderzoek die vooral bestaat uit het onderzoeken van het Mercurius oppervlak,
zijn inwendige structuur en zijn magnetisch veld. De Japanse ruimtesonde MMO zal tijdens dit onderzoek al zijn
gegevens doorsturen naar de Europese ruimtesonde MPO, die ze dan op zijn beurt zal doorsturen naar de aarde.


MPO

De Europese MPO ruimtesonde zal zich in een baan om Mercurius bevinden op een hoogte tussen
de 400 en 12.000 kilometer boven het oppervlak en als beide sondes na een jaar lang nog optimaal
functioneren kunnen beide missies met nog één jaar verlengd worden.

Mariner 10 van de NASA ontdekte dat Mercurius over een redelijk sterk magnetisch veld beschikt.
Dit magnetisch veld zal één van de belangrijkste onderdelen zijn die de twee BepiColombo ruimtesondes
moeten onderzoeken en dit zal gebeuren door een magnetometer aan boord van de MPO die wordt
ontwikkeld door Duitse, Oostenrijkse, Britse en Japanse onderzoekers.

Dit is niet de eerste keer dat Europa samenwerkt met andere ruimtevaartorganisaties tijdens een onbemande missie
en tevens ook de duurste en grootste missie zal worden uit het Europese onbemande ruimtevaartprogramma.

Op technisch vlak zal eveneens zeer veel verlangt worden van deze twee ruimtevaartuigen en de reis naar Mercurius
zal een hele moeilijke onderneming worden, doordat de twee ruimtevaartuigen de aantrekkingskracht van de zon
moeten weerstaan en dit kan alleen verwezenlijkt worden door gebruik te maken van de aantrekkingskracht van
de maan, Venus en Mercurius. Vandaag de dag wordt in het ESA onderzoekcentrum ESTEC, dat gevestigd is in
Noordwijk, begonnen aan de eerste belangrijke onderdelen die beide ruimtevaartuigen aan boord zullen hebben
en worden verschillende technologieën en materialen getest die weerstand kunnen bieden aan de hoge temperaturen
die zich nabij Mercurius voordoen, doordat deze planeet zich zeer dicht bij de zon bevind.