Ons zonnestelsel bevindt zich aan de rand van het centrum in één van de armspiralen van dit melkwegstelsel.
Astronomen vermoeden dat ons melkwegstelsel een balkspiraal is, maar dat is moeilijk te zien. De melkweg heeft een massa van meer dan 100 miljard zonmassa's.
De doorsnede van onze melkweg is van het ene uiteinde naar het andere uiteinde 100.000 lichtjaar ofwel 946.000.000 miljard kilometer.
De melkweg heeft een dikte van 2300 tot 2600 lichtjaar.
Het centrum van het melkwegstelsel heeft een dikte van 13.000 lichtjaar.
Zie je een heldere, melkachtige band aan de hemel, dan kijk je naar het centrum van de melkweg.
De melkweg draait eens in de 220 miljoen jaar om haar eigen middelpunt rond.
Ons melkwegstelsel
De melkweg is tussen de één miljoen en één miljard jaar na de oerknal ontstaan, toen het heelal weinig meer was dan een enorme nevel van waterstof en helium.
Uit deze nevels werden sterrenstelsels gevormd, waarvan de melkweg er één was.
In ons melkwegstelsel wordt ongeveer één zonmassa aan gas per jaar in sterren omgezet, dit zijn gemiddeld 7 à 8 nieuwe sterren per jaar.
Uit onderzoek van de ESA met de gammasatelliet Integral blijkt dat er gemiddeld elke vijftig jaar, ergens in de melkweg, een supernova-explosie plaatsvindt.
Doordat gammastraling door stofwolken heen gaat, kan dit beter worden waargenomen dan andere straling.
Uit het gas dat vrijkomt bij een supernova-explosie kunnen zich weer nieuwe sterren vormen.
Alle elementen die we hier op aarde vinden, zijn het resultaat van dergelijke sterexplosies.