Jupiter heeft niet zulke duidelijke ringstructuren als Saturnus, de ringen van Jupiter zijn heel wat smaller. De ringen ontstonden waarschijnlijk door inslagen van grote planetoïden in de dampkring van Jupiter en door inslagen op de binnenste manen. Door deze inslagen werden grote hoeveelheden stof en ijsdeeltjes de ruimte in geslingerd. Hieruit zijn de ringen vervolgens gevormd.

Ontdekking

De eerste ruimtevaartuigen die op verkenning naar Jupiter werden gestuurd, waren Pioneer 10 en 11. Zij vlogen in 1974 langs Jupiter. Hierna volgden Voyager 1 en 2, die in 1979 Jupiter passeerden en spectaculaire beelden terugstuurden. De ringen van Jupiter werden ontdekt door de Voyager 1.

De camera van de New Horizons heeft op 24 februari 2007 betere opnames gemaakt van de ringen van Jupiter. Tot nu toe zijn het de beste opnames die ooit van de ringen is gemaakt. De opnames werden op een afstand van 7,1 miljoen kilometer van Jupiter gemaakt.

De manen Adrastea en Metis zijn de herdersmanen van de ringen. In de hoofdring is een opening zichtbaar, onderzoekers vermoeden dat een tot nu toe onbekend maantje hiervoor verantwoordelijk is.

Tabel van alle ringen

De eerste ring die je vanuit Jupiter gezien tegenkomt is de Halo. Dit is een dikke, vage ring die tot aan de wolkentoppen van Jupiter reikt. De Hoofdring is meest zichtbare ring van Jupiter. Als laatste komen de twee Gossamer ringen.

De ringen van Jupiter bestaan uit vier delen: