Op 24 februari, vanaf half vier 's middags, vonden er overgangen van vier manen van
Saturnus plaats, dit vindt alleen plaats wanneer we het Saturnusstelsel van opzij bekijken.

De manen bewegen, vanaf de aarde gezien, voor Saturnus langs en er verschijnt dan een schaduw
op het wolkendek. Dit is zeer zeldzaam en gebeurt ongeveer om de 14 tot 15 jaar en het zal
de eerste keer zijn dat Hubble Space Telescope de vier manen tegelijk kan fotograferen.


De eerste maan die passert is Titan, (bovenaan) daarna Mimas, net boven de ringen Dione en Enceladus.
In Europa bevindt Saturnus zich onder de horizon.
Sterrenkundigen onderzoeken ook de doorzichtigheid van de dampkring van Titan,
door te meten op welke manier het achtergrondlicht van Saturnus wordt tegengehouden.

---

Cassini is al bijna vier jaar bezig met het onderzoek van Saturnus en zijn manen.
De opnamen van de manen, Phoebe, Enceladus en Dione worden samengevoegd
tot complete kaarten van de oppervlakten van deze kleine, ijsachtige hemellichamen.

Japetus en Tethys zijn als volgende aan de beurt.

De gedetailleerde kaart van Dione, schaal 1:1.000.000, is opgebouwd uit 449 Cassini-opnamen,
aangevuld met enkele oude opnamen van Voyager uit 1981 van een gebied dat Cassini nog niet
heeft kunnen bekijken. De kaarten worden gebruikt voor geologische doeleinden
en om oppervlaktestructuren precies te kunnen lokaliseren en van namen te voorzien.

---

De manen van Saturnus laten grote verschillen zien, sommige van de manen zijn pokdalig,
of smerig, of actief, één maan is sponsachtig, terwijl een andere twee kleuren heeft,
maar ze hebben ook overeenkomsten, zoals het donkere spul dat op hun oppervlak ligt.

Dat doet vermoeden dat er iets gemeenschappelijks aan het werk is, een proces dat op de
een of andere manier voor verspreiding van het materiaal zorgt.
Het donkere materiaal is op alle onderzochte manen hetzelfde qua samenstelling, het bevat water
en mogelijk ook ammoniak, daarnaast is het fijnkorrelig en vormt een dun laagje op het oppervlak.
Nergens anders in het zonnestelsel is materiaal met dezelfde eigenschappen aangetroffen.
Het kan zijn dat het zwarte stof van kometen afkomstig is.


Enkele onderzoeken richten zich op de manen die overeenkomsten vertonen in het donkere materiaal
waarmee ze bedekt worden, zoals Hyperion en Iapetus, maar ook Phoebe en Dione.
Het donkere materiaal is bij al deze manen gelijk en kan ook gevonden worden op Epimetheus en in de F-ring.

---

Op beelden die met de Cassini zijn gemaakt, is een nieuw maantje van Saturnus ontdekt.
Deze ontdekking is toch een beetje bijzonder, want het is namelijk het zestigste maantje dat bij Saturnus is waargenomen.
In de afgelopen tien jaar zijn 42 van deze manen ontdekt. De nieuwste ontdekking krijgt een voorlopige aanduiding,
S/2007 S4, is waarschijnlijk maar twee kilometer groot en beweegt in een baan tussen de eerder ontdekte
maantjes Methone en Pallene. Mogelijk is het drietal uit een uiteengevallen, grotere maan ontstaan.


De smalle ring op de opname is de G-ring, die is genomen op 30 mei 2007 op een afstand van 1,76 miljoen kilometer van Saturnus.

---

Met de Subaru-telescoop op Mauna Kea op Hawaii, zijn negen kleine Saturnusmaantjes ontdekt.
De maantjes draaien in wijde banen rond Saturnus, met omlooptijden tussen 862 en 1300 dagen.
Eén van de negen maantjes is ontdekt op een opname uit 2004, de andere acht
zijn begin dit jaar voor het eerst gefotografeerd.
De twaalf Saturnusmaantjes die in 2005 werden ontdekt, hebben net als
de negen nieuwe maantjes nog geen officiële namen.


Het aantal manen van Saturnus is nu 56.
Jupiter heeft nog steeds de meeste manen, 63.
Uranus en Neptunus hebben er 27 en 13.
Samen met de aarde, Mars en Pluto is het aantal planeetmanen nu 165.

---

Cassini heeft drie rondjes afgelegd rond Saturnus.

Mogelijk heeft hij zes maantjes ontdekt, waarvan er drie namen hebben gekregen:
Methone, Pallene en Polydeuces.

Van de andere drie maantjes moet nog worden afgewacht of het echte maantjes zijn of een opeenhoping van ringmateriaal.

Hierdoor kan het aantal manen van Saturnus stijgen naar 37.

---

De Europees-Amerikaanse ruimtesonde Cassini heeft twee nieuwe maantjes bij de planeet Saturnus ontdekt.
Dat heeft de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA bekendgemaakt.

Saturnus, de op één na grootste planeet in ons zonnestelsel, is erg maanrijk.
De door Cassini ontdekte twee manen zijn de 32ste en 33ste satellieten van de geringde planeet.

De maantjes hebben de namen Methone en Pallene gekregen en hebben een doorsnede van tussen de drie en vier kilometer.

Ze zijn daarmee veel kleiner dan de tot nu toe bekende manen van Saturnus.
Die meten allemaal minimaal 19,3 kilometer in doorsnede.

De ruimtevaartdeskundigen gaan er nu vanuit dat er nog meer maantjes rond Saturnus cirkelen.
De ruimtesonde Cassini maakte de foto's van de manen op 1 juni 2004.

Het ruimtevaartuig kwam op 30 juni in een baan rond de planeet, na een reis vanaf de Aarde van zeven jaar.
Cassini zal de komende vier jaar nog 76 rondjes om Saturnus draaien.