Dit soort satellieten worden in een baan om de aarde buiten de dampkring gebracht, omdat er door de dampkring teveel licht wordt tegengehouden om goede opnamen te maken.
Het was de bedoeling dat de FUSE tenminste 3 jaar bleef werken. De geplande operationele levensduur van drie jaar is door NASA tot drie keer toe verlengd.
In deze periode hebben ingenieurs de satelliet meerdere malen van de ondergang gered en heeft het richtingbepalend systeem van de satelliet meerdere malen op het randje van uitvallen gestaan.
FUSE zal niet meer functioneren, maar wel gewoon zijn rondjes om de aarde blijven draaien. Pas over enkele decennia zal de omloopbaan van FUSE vervallen in de atmosfeer opbranden.
Gedurende al deze jaren heeft FUSE vele ontdekkingen verricht, van planeten, nabije sterren, sterrenstelsels en quasars op miljarden lichtjaren afstand.
FUSE was ontworpen als aanvulling op de Hubble-ruimtetelescoop, die in ultraviolet kan waarnemen.
Tot de belangrijke ontdekkingen behoren het aantonen van moleculair waterstof in de atmosfeer van Mars, het bevestigen van het bestaan van een hete gashalo rondom de Melkweg en de allereerste observatie van moleculair stikstof buiten het zonnestelsel.
FUSE leverde geen foto's van verre objecten, maar spectrografen. Dit zijn digitale kaarten, die verkregen zijn door het licht van deze objecten te splitsen. Door middel van het analyseren van deze gegevens zijn astronomen in staat geweest de temperatuur, dichtheid en chemische samenstelling te bepalen van objecten die zowel dichtbij als ver weg staan.